🧧 Karty Przedpłacone Ze Środków Obrotowych

Aby skorzystać ze środków na karcie wystarczy wejść na stronę www i aktywować ją w kilku prostych krokach. Co ważne, w tym samym serwisie, można sprawdzić jej saldo, historię transakcji lub zablokować kartę. Dostęp do danych karty ma tylko osoba obdarowana, już nie można jej ukraść jak karty plastikowej. Przedpłacone karty płatnicze to alternatywa dla tradycyjnych kart kredytowych i debetowych. W odróżnieniu od kart kredytowych, nie dają one możliwości pożyczki pieniędzy od banku. Zamiast tego, musimy na nie wpłacić odpowiednią kwotę, która stanowi nasz limit. Przedpłacone karty płatnicze są więc bardzo wygodnym i bezpiecznym sposobem dokonywania płatności. Czym są Niezależnie od formy karty przedpłaconej (papierowa czy elektroniczna) należy przyjąć, że karty przedpłacone nie mieszczą się w definicji towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT Czym się różni karta "Podróżnika" od karty "Domowa Kasa"? Czy przy zamawianiu tych kart trzeba podawać jakieś dane, czy daje gotówkę 39 PLN, dostaje kartę i numer konta do zasilania i do Wielowalutowe karty przedpłacone bez problemu zasilimy złotówkami, euro, dolarami czy funtami. Standardowo karta nie wymaga podpięcia do ROR-u. Można ją nabyć m.in. w bankach i punktach wymiany walut. Transakcje finansowe nie zostaną także obciążone wysokimi kosztami przewalutowania. W razie kradzieży możliwe jest zastrzeżenie karty. Bank sprzedaje też karty prepaid przeznaczone wyłącznie do transakcji internetowych, wyposażone w funkcję płatności zbliżeniowych czy wreszcie powiązane z programem lojalnościowym Payback. Nietypową propozycją są karty przedpłacone rozliczane w obcych walutach (euro, dolarach lub brytyjskich funtach), a także karta affinity. Wybierz produkt. 2. Określ kwotę doładowania. 3. Wprowadź adres e-mail, na których chcesz otrzymać kod. 4. Zapłać za pomocą wybranej formy płatności. Gotowe! Zakupiony kod karty przedpłaconej lub kod doładowujący trafi na twoją skrzynkę w kilka sekund. Wróćmy do poprzedniego przykładu. Roczny koszt karty to 1680 zł, z czego z ZFŚS sfinansowane zostanie 840 zł. Oznacza to, że opodatkowana PIT będzie kwota 460 zł (840 zł - 380 zł). W przypadku, gdy Karty Multisport pracodawca sfinansuje swoim pracownikom z ZFŚS, przy założeniu spełnienia m.in. zachowania kryterium socjalnego mają szansę na zwolnienie ze składek, ale to nie jedyny warunek. Do zachowania zwolnienia konieczny także jest regulamin obowiązujący w firmie przewidujący taką możliwość. Pracodawcy mogą zamiast tradycyjnych paczek ze słodyczami przydzielać pieniądze, lub karty przedpłacone. Pracodawca określa w jakich sklepach można zrealizować kartę – najlepiej z asortymentem dla dzieci i młodzieży, w tym. m.in. z odzieżą, grami i książkami dla dzieci, rozwijającymi zabawkami lub nawet w parku rozrywki. Zakład pracy, który w ramach pozapłacowych składników wynagrodzenia przekazuje swoim pracownikom karnety na siłownie czy karty multisport - finansowane z jego środków obrotowych - może je zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Wykazują one bowiem pośredni związek z uzyskiwanymi przychodami - stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazuje, że regulaminem wynagradzania przewiduje po spełnieniu określonych warunków możliwość przyznania pracownikom korzyści materialnych w postaci kart przedpłaconych sfinansowanych ze środków obrotowych pracodawcy, za które pracownicy ponoszą częściową odpłatność t.j.: w wysokości 5%. h4e5. Wręczanie pracownikom bonów podarunkowych lub kart przedpłaconych, jest aktualnie szeroko rozpowszechnionym narzędziem motywacyjnym. Mogą być one nagrodą za osiągnięte wyniki, czy też prezentem okolicznościowym. W każdym razie jedne i drugie mogą powodować poprawę relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikami, co w założeniu ma istotne znaczenie dla efektywności i wydajności wykonywanych przez tych drugich zadań. Jakie skutki w podatku dochodowym wywołuje przekazanie pracownikom bonów podarunkowych czy kart prepaid? Bony i kart prepaid, co do zasady, różnią się między sobą w zakresie możliwości ich spożytkowania. Bony – standardowo – są przeznaczone do wymiany na konkretny towar bądź usługę, natomiast kartę przedpłaconą można wykorzystać w dowolny sposób. Tym samym można w ogólności stwierdzić, iż obdarowanie pracownika bonem skutkuje, co do zasady, mniejszą swobodą zarządzania otrzymanymi środkami, podczas gdy karta prepaid nie zawsze wiąże się z podobnymi ograniczeniami. Przy czym, istnieje oczywiście możliwość zakreślenia określonej puli towarów czy usług, które przy jej pomocą można nabyć. Wskazać jednak należy, iż pomimo faktycznych podobieństw lub różnić co do ich przeznaczenia, to co może być odrębne dla ww. form motywowania pracowników, to występujące po ich stronie (tj. obdarowanych) implikacje podatkowe. I. Bony podarunkowe i karty prepaid finansowane ze środków obrotowych Wystąpienie przychodu po stronie obdarowanego pracownika – w sytuacji, gdy bon lub karta prepaid została sfinansowana ze środków obrotowych – nie jest sytuacją w pełni oczywistą. Przytoczenia w tym miejscu wymaga wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. K 7/13, który rozstrzygnął kwestię rozumienia pojęcia ,,nieodpłatnych świadczeń” w kontekście świadczeń pracowniczych. Zgodnie z jego treścią, mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu. Zgodnie z przedmiotowym wyrokiem spośród nieodpłatnych świadczeń za przychód mogą być uznane te, które łącznie spełniają trzy następujące kryteria: zostały spełnione za zgodą pracownika (tj. skorzystał z nich w pełni dobrowolnie); zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść; korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich). Mając powyższe na uwadze, przyjmuje się niekiedy, iż przekazanie pracownikowi karty podarunkowej nie generuje po jego stronie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia – jako że wręczenie benefitów tego rodzaju może zwiększać efektywność i wydajność wykonywanych przez nich zadań, co natomiast przekłada się na zabezpieczenie przychodów pracodawcy. Oczywiście dostrzegalne są także głosy przeciwne, tj. profiskalne, w myśl których przekazanie wiąże się z powstaniem przychodu. Jednocześnie można wskazać – co także ma w istocie swoje źródło w powyżej wskazanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego – iż można spotkać się również z poglądem, że przekazywane pracownikom upominki (często w ujęciu szerszym niż tylko bony czy karty prepaid), mają charakter darowizny. Konsekwencją takiego poglądu jest wyjście spod reżimu ustawy o PIT, na rzecz ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wiąże niestety równolegle z brakiem możliwości rozpoznania kosztu uzyskania przychodu przez pracodawcę (art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT/22 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT). Podsumowując powyższe można w ogólności wskazać, iż implikacje podatkowe przekazania pracownikom bonów podarunkowych czy kart prepaid, które zostały uprzednio sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, faktycznie mogą być różne – w zależności od zaistniałego stanu faktycznego. Niemniej jednak co istotne w tym zakresie, rozbieżności te nie są determinowane rodzajem przekazywanego benefitu, lecz okolicznościami temu towarzyszącymi, włączając w to motywację pracodawcy. Podkreślenia wymaga także fakt, iż przedmiotowe wydatki, jako uznawane za tzw.,,koszty pracownicze”, co do zasady, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pracodawcy. Zgodnie z ogólną zasadą uznawania wydatku za koszt podatkowy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (odpowiednio art. 23 ust. 1 ustawy o PIT). Przyjmuje się przy tym, iż koszty pracownicze, co do zasady, spełniają te kryteria. II. Bony podarunkowe i karty prepaid finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż ustawodawca zdecydował się na bezpośrednie wyłączenie bonów, talonów i innych znaków, uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi, spod zakresu ww. zwolnienia przedmiotowego. Powyższe nie budzi także wątpliwości organów podatkowych (co potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2020 r. o sygn. jak również sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 4 lutego 2016 r. o sygn. II FSK 1463/14). Natomiast, równie istotne w kontekście poczynionych rozważań, zgodnie z przykładową interpretacją indywidualną z dnia 18 czerwca 2020 r. o sygn. karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych. W świetle powyższego – w odróżnieniu do bonów podarunkowych i kart prepaid sfinansowanych ze środków obrotowych – implikacje podatkowe przekazania ich w sytuacji, gdy zostały sfinansowane z ZFŚS, nie są tożsame. Przy czym, w tym przypadku, to one (tj. bony i karty prepaid), a nie ewentualne inne okoliczności, stanowią same w sobie kryterium różnicujące te konsekwencje. Mianowicie: otrzymanie bonów (talonów i innych znaków, uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) – nie stanowi podstawy do skorzystania ze zwolnienia, a co za tym idzie – generuje przychód po stronie pracownika, otrzymanie kart prepaid – uprawnia do skorzystania z dobrodziejstwa art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, a co za tym idzie, płatnik nie ma obowiązku obliczania, pobierania i przekazywania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów pracownika wynikających z otrzymania karty przedpłaconej (pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek wskazanych przez ustawodawcę w tym przepisie). Podkreślić także należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT (analogicznie art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PIT), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Na marginesie można wskazać, iż zgodnie z art. 52l pkt 3 ustawy o PIT – wprowadzonego mocą ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw – limit analizowanego zwolnienia przedmiotowego (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT), wynosi w 2020 i 2021 r. 2 000 zł. Zgodnie z interpretacją indywidulną z dnia 18 czerwca 2020 r. o (…) limitem objęto również świadczenia wypłacone w okresie od 1 stycznia do 30 marca 2020 r. Tak więc, jeżeli przed wejściem w życie powyższego przepisu dokonywane były wypłaty świadczeń z uwzględnieniem dotychczas obowiązującego limitu zł, to płatnik nie koryguje zaliczek na podatek dochodowy pobranych od nadwyżki ponad zł. Natomiast wykazując przychody pracownika w informacji PIT-11 za 2020 r. płatnik powinien uwzględnić już nowy limit zł, zaś kwotę zaliczki od świadczeń przekraczających zł, pobraną w okresie od 1 stycznia do 30 marca 2020 r., wykazać w sumie zaliczek pobranych przez płatnika od przychodów ze stosunku pracy. Podatnik nadpłacony podatek odzyska poprzez zeznanie roczne. Paula Kołodziejska, aplikant radcowski, Weronika Niklewicz, asystent doradcy podatkowego BG TAX & LEGAL Pracodawcy, którzy dbają o zadowolenie i lojalność pracowników, często decydują się na atrakcyjne świadczenia pozapłacowe. Wręczenie tego typu benefitów stanowi jeden z elementów kultury well-beingowej firmy oraz zalicza się do działań z zakresu employer brandingu. Wielu przedsiębiorców decyduje się na bony dla pracowników ze środków obrotowych lub ZFŚS. Te dwa źródła finansowania nieco się od siebie różnią. Jakie bony są najczęściej oferowane przez firmy? Bony dla pracowników to sprawdzony sposób na zwiększenie motywacji i zaangażowania podwładnych, szczególnie w czasach nowej rzeczywistości. I właśnie teraz przedsiębiorstwa nie powinny z nich rezygnować. Największą popularnością cieszą się trzy rodzaje benefitów – bony podarunkowe, żywieniowe oraz premiowe. Najbardziej popularne są bony podarunkowe (np. towarowe lub świąteczne) stanowiące rodzaj prezentu dla pracownika. Zazwyczaj są one oznaczone konkretnym nominałem, który określa kwotę do wykorzystania (np. 100 zł). Można zrealizować je w określonym czasie – zwykle jest to około pół roku, dokonując płatności za zakupy bez możliwości otrzymania reszty z przeprowadzonej transakcji. Co istotne, takie tradycyjne bony podarunkowe można wykorzystać tylko w wybranych punktach handlowych. Alternatywą dla tego typu rozwiązania są więc przedpłacone karty podarunkowe zapewniające o wiele większą elastyczność. Wielu pracodawców proponuje w swojej firmie żywieniowe bony dla pracowników. Można nimi opłacić posiłki przysługujące osobom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach lub zwykły lunch. Taki benefit pozapłacowy uprawnia do zakupu artykułów spożywczych w sklepie lub posiłku w wybranym punkcie gastronomicznym. W przeszłości stosowano papierowe bony żywieniowe, będące formą kuponu, który wymienia się na jedzenie. Obecnie popularność zyskują nowoczesne karty lunchowe, charakteryzujące się dużą funkcjonalnością i elastycznością wykorzystania – zarówno w firmie, jak i podczas wykonywania pracy na home office (możliwe jest opłacanie zamówień online). Tego typu dodatek do pensji to wyraz troski o zdrowie i poczucie zadowolenia podwładnych (well-being) oraz wymiernych korzyści dla firmy. Co istotne, pracodawcy dofinansowujący posiłki pracownika na kwotę do 190 zł miesięcznie mogą liczyć na oszczędności z ZUS-u w wymiarze 462 zł na każdą osobę. Szczególnym rodzajem są bony premiowe. Stanowią one element wsparcia sprzedaży lub programu lojalnościowego. Przyznaje się je w celu budowania pozytywnych relacji z odbiorcami oraz podtrzymania sprzedaży w firmie. Tradycyjne bony przyznawane były w formie papierowej (za każdym razem należało wręczyć osobny bonus), obecnie jednak wypierają je karty premiowe, które mogą być zasilone dowolną kwotą i doładowane w wybranym przez firmę momencie. Bony dla pracowników ze środków obrotowych i ZFŚS – co warto wiedzieć? Benefity pozapłacowe mogą mieć różne źródła finansowania. Jednym z rozwiązań są tradycyjne bony dla pracowników ze środków obrotowych. Zgodnie z przepisami stanowią one przychód pracownika wynikający ze stosunku pracy i jako takie podlegają podatkowi dochodowemu w wysokości 17% lub 32%, bez względu na ich wartość. Dochodzi również do ich pełnego oskładkowania. Wartość bonów dla pracowników ze środków obrotowych zwiększa więc podstawę składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne. Na koniec roku należy wykazać to w PIT-11. Co ważne, bony dla pracowników ze środków obrotowych można potraktować jako koszty uzyskania przychodu. Bony dla pracowników finansuje się też ze środków ZFŚS. W tym przypadku są one w całości zwolnione ze składek ZUS, bez względu na ich wartość. Muszą jednak stanowić pomoc socjalną oraz zostać przyznane zgodnie z regulaminem ZFŚS. Co ważne, bony towarowe są objęte podatkiem dochodowym. Choć prawo dopuszcza zwolnienie z niego do kwoty 380 zł w danym roku podatkowym, dotyczy to wyłącznie świadczeń rzeczowych, do których nie zaliczają się bony, talony i inne znaki, które można wymienić na towary lub usługi. Bony dla pracowników ze środków obrotowych lub ZFŚS czy karty – co jest lepszym wyborem? Zamiast klasycznych bonów dla pracowników coraz częściej stosuje się przedpłacone karty. Ich wybór może być o wiele bardziej opłacalny, również pod kątem finansowym. Tego typu świadczenia podarunkowe finansowane z ZFŚS nie zwiększają podstawy wymiaru ZUS, są też zwolnione z podatku dochodowego do 2000 zł rocznie na jednego pracownika. Jako koszt uzyskania przychodu traktuje się wówczas wartość odpisu na ZFŚS. Od 13 lutego 2020 roku możliwa jest wyższa składka odpisu na pracownika – obecnie wynosi ona 1550,25 zł. Karty dla pracowników ze środków obrotowych nie są zwolnione ze składek ZUS ani z PIT. Zalicza się je do kosztów uzyskania przychodu. Podobnie jak w przypadku świadczeń z ZFŚS, nie są obciążone VAT-em. Z perspektywy pracodawców finansowanie benefitów pozapłacowych jest korzystniejsze, jeśli wykorzystuje się środki z ZFŚS. Warto przy tym postawić właśnie na karty, a nie na klasyczne bony. Nowoczesne świadczenia są bardziej opłacalne dla pracodawcy i mogą mieć większą wartość, a przy tym zapewniają pracownikom dużą swobodę wykorzystania. Można nimi płacić w dowolnym miejscu i czasie oraz dostosować zakupy do własnych preferencji, co zwiększa zadowolenie, motywację i lojalność podwładnych. Są ważne nawet przez 2 lata, a niewykorzystane w jednym miesiącu środki nie przepadają, tylko automatycznie przechodzą na kolejny okres. Oprócz tego są wygodne pod względem logistycznym – pracodawca wręcza je podwładnym tylko raz. Otrzymane przez pracowników karty przedpłacone finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzystają ze zwolnienia w PIT. Takie stanowisko potwierdził m. in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr IPPB2/415-100/11-2/ jest limitowane do 380 zł rocznie pod warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń ten ma zastosowanie do wszystkich świadczeń pieniężnych i rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Fot. 123RF Coraz częściej szefowie na Gwiazdkę przekazują pracownikom karty przedpłacone i podarunkowe, jak również bony i gotówkę. Wyjaśniamy, kiedy trzeba od nich zapłacić podatek. – Sposób opodatkowania prezentów na Święta od pracodawcy zależy od rodzaju podarunku oraz od tego z jakiego źródła został sfinansowany oraz jaka jest jego wysokość. Generalnie każda dodatkowa wypłata jest dla pracownika dochodem – nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale także inne korzyści majątkowe, w tym wypłaty pieniężne i rzeczowe albo ich ekwiwalenty, różne dodatki, nagrody – zaznacza Bartosz Stróżyński, rzecznik prasowy Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy. Najczęściej środki na świąteczne wsparcie pracowników pochodzą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub z funduszy związków zawodowych. Mogą być one uruchomione pod pewnymi warunkami. Przede wszystkim kwestia ta musi zostać zapisana w regulaminie ZFŚS, a wsparcie musi zostać zakwalifikowane jako pomoc socjalna, a nie przykładowo jako świadczenia świąteczne. Ponadto wysokość pomocy musi być zróżnicowana w zależności od zarobków pracowników. Mówiąc wprost: najmniej zarabiający powinni otrzymać większy prezent. Przeczytaj także: Świąteczne bony. Kto i ile dostaje na święta? Kiedy trzeba zapłacić podatekZatem jeżeli pracownik otrzyma od szefa w gwiazdkowym prezencie bony czy talony sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to ich wartość będzie stanowić przychód ze stosunku pracy. To oznacza, że pracodawca, jako płatnik, będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od całej wartości takiego talonu. Dla pracownika oznacza to, że jeśli otrzyma od pracodawcy bon, to będzie musiał zapłacić od niego podatek w wysokości 18 proc. lub 32 proc. w zależności od wysokości uzyskiwanych dochodów. Np. przy wartości talonu 300 zł (w 1. skali podatkowej 18 proc. x 300 zł = 54 zł; w 2. skali podatkowej 32 proc. x 300 zł = 96 zł). – Przekazanie pracownikowi podarunku w postaci karty przedpłaconej, karty podarunkowej czy pieniędzy należy traktować na tej samej zasadzie, co prezent rzeczowy. Karta posiada bowiem cechę pieniądza elektronicznego, w tym możliwość wypłaty z bankomatu – wyjaśnia Bartosz Stróżyński. Przeczytaj też: Czy pracodawca może nam wypłacić część pensji np. w bonach na święta Jeśli podarunek jest więcej wart niż 380 złRzecznik Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy dodaje, że przekroczenie limitu prezentów w kwocie 380 zł spowoduje obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od nadwyżki świadczenia na rzecz pracownika. Limitu kwoty 380 zł nie należy stosować natomiast przy ustalaniu składek ZUS od prezentów, bonów i premii świątecznych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Również w przypadku przekazania z ZFŚS bonów, talonów pracodawca nie będzie zobowiązany pobrać z tego tytułu składek ZUS. Uwaga! Jeśli pracodawca na Święta sprezentuje pracownikom paczki, karty podarunkowe, przedpłacone czy bony towarowe sfinansowane ze środków obrotowych, to podlegają one opodatkowaniu i składkom ZUS. Zarówno przepisy składkowe, jak i podatkowe nie wyłączają odpowiednio ze składek ZUS oraz podatku dochodowego wartości takiego rodzaju świadczeń. Zobacz również: Szefowie w Kujawsko-pomorskiem dają pracownikom pieniądze lub bony na święta Gdy prezent otrzymają byli pracownicyA jeśli paczki świąteczne czy bony towarowe pracodawca przyzna emerytom i rencistom będącym byłymi pracownikami firmy? Wówczas wartość tego świadczenia, bez względu na źródło finansowania, może być zwolniona z opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 38 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł są wolne od podatku dochodowego. Natomiast gdy wartość świadczeń przekazanych przez zakład pracy emerytom lub rencistom przekroczy wyżej wymienioną kwotę, to nadwyżka podlega opodatkowaniu. Zobacz też: Jak zmobilizować się do pracy w przedświątecznej gorączce? Sprawdź ogłoszenia: Praca Nie zapomnij zajrzeć do sekcji komentarzy na samym dole Karta prepaid a komornik 2021 Do niedawna karty przedpłacone były stosowane jako sprytny sposób na uniknięcie komornika. Przy spełnieniu konkretnych warunków dłużnik mógł posiadać kartę prepaid, a komornik nie miał możliwości ściągnąć z niej pieniędzy. W światle najnowszych stanowisk Ministerstwa Sprawiedliwości i Krajowej Rady Komorniczej sytuacja uległa zmianie. Czy jednak możliwość unikania spłaty zadłużenia przez najbardziej zagorzałych dłużników przepadła bezpowrotnie? Czym jest karta prepaid Karta przedpłacona, zwana potocznie „prepaid” to karta ogólnie dostępna w ofercie banków. Tym różni się od karty debetowej, że można z niej korzystać tylko do momentu wykorzystania dostępnych na niej środków. Najpopularniejszą metodą wykorzystania kart przedpłaconych jest przekazywanie ich dzieciom przez rodziców. Coraz częściej są także wykorzystywane przez pracodawców. W tym wypadku na karcie mogą się znaleźć środki na podróż służbową albo pieniądze przekazane jako bonus czy premia dla pracownika. Warto podkreślić, że karta przedpłacona nie jest spersonalizowana. Właścicielem rachunku jest osoba trzecia (we wspomnianych wypadkach rodzic lub pracodawca) i może ją wręczyć dowolnej osobie do wykorzystania. Kartę prepaid doładowuje się na podobnej zasadzie jak kartę prepaid stosowaną w telefonii komórkowej. Dostępne są na niej jedynie przelane środki. Z karty można korzystać podobnie jak z karty debetowej – można wypłacać pieniądze z bankomatu i płacić nią w sklepach, także internetowych. Aby mogła istnieć karta przedpłacona w banku powstaje rachunek techniczny przypisany do konkretnej karty. Nie jest to jednak rachunek, z którego użytkownik karty może korzystać jak ze swojego konta bankowego, ma ono wiele ograniczeń. Nie można wykonać z niego chociażby przelewu ani założyć lokaty. Konto posiada jednak numer, na który mogą wpływać przelewy od różnych osób, nie tylko właściciela rachunku głównego. Dodatkową wadą kart prepaid jest odpłatność wszystkich transakcji, w związku z czym każde jej użycie wiąże się z kosztami. Karta prepaid jako sposób uniknięcia zajęcia komorniczego Kwestia ściągania środków przez komornika z kart przedpłaconych przez długi czas nie była jasna i podlegała każdorazowo indywidualnej ocenie. Zmieniło się to w 2021 roku. Stanowisko w tej sprawie zajęły dwie ważne instytucje: Ministerstwo Sprawiedliwości i Krajowa Rada Komornicza. Stało się tak dlatego, że karty prepaid były wykorzystywane przez dłużników jako forma uniknięcia zajęcia komorniczego. Z karty korzystał dłużnik, a konto techniczne należało do osoby trzeciej – znajomego lub członka rodziny dłużnika. Komornik nie miał możliwości zajęcia środków na karcie, ponieważ formalnie należała nie należała ona do dłużnika. Poza licznymi ograniczeniami i dodatkowymi opłatami użytkownik karty był w posiadaniu numeru konta technicznego, w związku z czym mógł samodzielnie zasilać kartę przelewem lub podać numer konta komuś, kto miałby wykonać przelew. Dotąd nawet jeśli na konto to wpływała wypłata była ona bezpieczna, nie mógł zająć jej komornik. Najnowsze stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości (z dnia jest jednoznaczne i zgodne – według ministerstwa karty prepaid należy uznać za świadczenie pieniężne, a co za tym idzie istnieje możliwość zajęcia komorniczego tak samo jak w przypadku wszystkich innych świadczeń pieniężnych od pracodawcy. Do takiego stanowiska ustosunkowała się także Krajowa Rada Komornicza. Zgodnie z jej oficjalnym stanowiskiem ogłoszonym roku karty przedpłacone mogą podlegać zajęciom komorniczym. Czy każda karta prepaid traktowana jest tak samo? Stanowiska Ministerstwa Sprawiedliwości i Krajowej Rady Komorniczej dotyczą w zasadzie tylko kart prepaid przekazywanych pracownikowi przez pracodawcę. W tym wypadku karty prepaid mogą mieć różny charakter. W zależności od ustaleń źródła finansowania będą miały zastosowania inne metody potrąceń. Niemniej, każda karta przedpłacona traktowana powinna być na równi z formą wypłaty gotówkowej i z każdej takie potrącenia są możliwe. Karty, które finansowane są ze środków obrotowych pracodawcy traktuje się na zasadach identycznych z tymi, którym podlega wynagrodzenie za pracę. Z kolei te karty, które finansowane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mogą podlegać zajęciu w całości. Nie mają w stosunku do nich zastosowania przepisy ochronne. W przypadku kart prepaid otrzymanych przez pracodawcę sytuacja jest jasna. Niemniej ciężko powiedzieć czy preceder ze stosowaniem kart prepaid przed dłużników zostanie ukrócony. Jeśli dłużnik będzie korzystał z kart prepaid otrzymanych od osoby trzeciej i nie będzie na to konto wpływać wynagrodzenie za pracę może okazać się niemożliwym odkrycie przez komornika, że dłużnik jest w posiadaniu dodatkowych środków na karcie przedpłaconej. Stanowisko Ministerstwa Sprawiedliwości z pewnością uniemożliwia albo przynajmniej utrudnia ukrywanie przed komornikiem dochodów z pomocą karty prepaid i reguluje tę kwestię z punktu widzenia polskiego prawa.

karty przedpłacone ze środków obrotowych